kim ışık tutacak karanlığıma
kim kaldıracak yeniden ayağa, her düştüğümde...
sen de yoksun artık yanımda
kim silecek gözyaşlarımı ağladığımda...
kim toparlayacak her dağıldığımda
kim yüzüme vuracak gerçekleri, yalanlarımda
ölüm hiç yakışmadı sana
sensiz boşluktayım sanki bu dünyada
tutunacak dalımdın
gittiğinde yalnız kaldım(sen gittin ben yalnız kaldım)
başımı omzuna yaslar ağlardım...(dizlerinde uyur kalırdım)
gittin dağıldım
özledikçe dağıttım
düştüm kalkamadım
yol almadım yerimde saydım
uzanan elleri birer birer kırdım
unutmaya çalışmadım yokluğuna alışamadım!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder