çok yaralandım geçmiş zamanda, çook yara aldım geçmiş aşklardan, çok yıprandım. güldürende oldu elbet yaralarımı saranda ama en çok ağlatan... ezberledim artık hüznü kederi milim milim, her zerresini kazıdım beynime. çok sevdiğimde oldu, sevmediğimde belki sevildiğimde ama en çok sevilmediğim...biliyorum artık sevilmemeyi. o kadar iyi biliyorum ki, sevmekten çok... belki de bu yüzden sevmeyi beceremeyişim?
biliyorum, nasıldıryeni aşkta eskisini aramak. biliyorum nasıldır geçmişi gelecekte yaşatmaya çalışmak. biliyorum nasıldır eski yanlışlar yüzünden yeni doğruları ıskalamak.
bazen "tamam" diyorum, "silindi geçmiş, kalmadı kırıntılar süpürdüm hepsini" ama yanılıyorum yine "olmadı" diyorum "öldüremedim geçmişimi, hortladı yine". sonra farkediyorum o hortlak kırıyor, incitiyor, yıkıp geçiyor inşa edilememiş yeni aşkımı. izin vermiyor yeşermesine. kurtulamıyorum, yeni aşkımı kurtaramıyorum eski aşktan...
bencil oluyor geçmiş aşk... sevmiyim istiyor başka kimseyi, olmıyım kimsenin onun olduğum gibi... istiyor ki hep o acıtsın canımı sadece o. kimse ağlatmasın beni onun ağlattığı gibi.
bunları istiyor, beni hiç bir zaman istemeyen eski aşk...
belli ki bilmiyor gözyaşlarımın tükendiğini. bilmiyor artık mutluluk şarkıları söylediğimi. bilmiyor onu hatıraların en ücra köşesine ittiğimi...
ama öğrenmeli... öğrenmeli yaralarımı artık kanatamadığını, sadecesilik izlerinin kaldığını. öğrenmeli çok uzun sürdüğünü ama başardığımı yaralarımı sarmayı, başardığımı o her kanattığında üzerlerine tütün basmayı. öğrenmeli başardığımı tekrar ayağa kalkmayı. öğrenmeli...
bilsin artık beni üzemeyeceğini, isminin hiç bir şey ifade etmediğini. bilsin ona ait herşeyin yok edildiğini, bilsin beynimdeki hayaletinin katledildiğini...
ve sakın çıkmasın karşıma bir daha onsuz daha iyiyim şimdii... =)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder